Οι βρετανοί Haken ανεβάζουν τις μετοχές τους με κάθε κυκλοφορία και έχουν αφήσει ήδη το στίγμα τους. Κατά πολλούς το "The Mountain" αποτελεί την κορυφαία στιγμή τους, και καταλαβαίνω το γιατί, τουλάχιστον για όσους αρέσκονται σε πιο παραδοσιακά ακούσματα.
Κι όμως, οι '80s πινελιές του "Affinity" και η πιο heavy τεχνοτροπία του "Vector", με κέρδισαν περισσότερο σαν ακροατή, επομένως το "Virus" το περίμενα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Θα έλεγα ότι το νέο album συνεχίζει από εκεί που το άφησαν, με Theater-ισμούς και σωστή ενσωμάτωση του djent ήχου. Το σαρωτικό "Prosthetic" που ανοίγει τον δίσκο κάνει σαφή την κατεύθυνση που θα ακολουθήσουν κι εδώ. Μελωδίες και groove σε ίσες δόσεις, τεχνική που δεν σηκώνει αμφισβήτηση και ωραίες φωνητικές γραμμές.
Κι όμως, οι '80s πινελιές του "Affinity" και η πιο heavy τεχνοτροπία του "Vector", με κέρδισαν περισσότερο σαν ακροατή, επομένως το "Virus" το περίμενα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Θα έλεγα ότι το νέο album συνεχίζει από εκεί που το άφησαν, με Theater-ισμούς και σωστή ενσωμάτωση του djent ήχου. Το σαρωτικό "Prosthetic" που ανοίγει τον δίσκο κάνει σαφή την κατεύθυνση που θα ακολουθήσουν κι εδώ. Μελωδίες και groove σε ίσες δόσεις, τεχνική που δεν σηκώνει αμφισβήτηση και ωραίες φωνητικές γραμμές.
Ο δίσκος κυλάει κάπως έτσι σε όλη του την διάρκεια, χωρίς κάποια έκπληξη, μέχρι να φτάσει στην σουίτα "Messiah Complex" που χωρίζεται σε μέρη κι εκεί παρουσιάζεται το πιο φιλόδοξο πρόσωπο των Haken. Η μπαλάντα "Only Stars" κλείνει ιδανικά, αλλά χωρίς την συναισθηματική ένταση που υπόσχεται. Τελικώς το "Virus" μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση. Είναι ένα τυπικό prog metal album, με στοιχεία που κερδίζουν και αυτούς που είναι πιο ανοιχτοί σε μοντέρνους ήχους. Κακό δεν είναι σε καμία περίπτωση, αλλά λείπει αυτό το κάτι που θα σε κάνει να το αναζητήσεις μετά από καιρό. Safe επιλογή, με ότι καλό και κακό αυτό συνεπάγεται.
0 coment�rios: