Το "Oresteia" είναι ο καλύτερος δίσκος που δεν θα βρείτε φέτος σε λίστες με τα καλύτερα. Έχει έντονα συναισθήματα, είναι δραματικός, σε ταξιδεύει και είναι επικός, όπως επικό είναι οτιδήποτε έχει να κάνει με τον ανθρώπινο παράγοντα. Οι Lotus Thief έχουν την τύχη να διαθέτουν μια τραγουδίστρια, την Bezaelith, την φωνή της οποίας είναι αδύνατο να μην ερωτευτείς. Η εκφραστικότητα και ο τρόπος της θυμίzει τις όμορφες ημέρες των The Gathering. Η μουσική τους εντάσσει από synths έγχορδα και doom κιθάρες, μέχρι post τριπαριστές μελωδίες. Και από εκεί νεοκλασικά περάσματα οδηγούν σε black (λίγα) ξεσπάσματα. Τα riffs είναι εξαιρετικά, όπως και τα λυτρωτικά refrains. Συνθέσεις σαν τα "Agamemnon", "Libation Bearers", "The Furies" και "Sister in Silence", δεν γράφονται συχνά. Και παρόλα αυτά, είναι εύκολα στο αυτί και ταυτόχρονα παράξενα.
Ενδιάμεσα σύντομα ambient κομμάτια δίνουν μια πιο συμπαγή μορφή, υπενθυμίζοντας πως πρώτα έχουμε να κάνουμε με album. Γενικότερα το μείγμα των Lotus Thief είναι διαφορετικό, προσπαθεί να πει την δική του ιστορία, αποφεύγοντας να κατηγοριοποιηθεί. Οι μελωδίες του αγκιστρώνονται μέσα σου και όλο και επανέρχονται στο μυαλό σου. Τολμώ να πω, ότι το "Oresteia" είναι το "Mandylion" του σήμερα. Έχει ατμόσφαιρα και μοτίβα που σπάνε τα συνηθισμένα, ξεκολλάει το αυτί και ο νους. Η έμπνευση αποτυπώνεται ακόμα και στο εξώφυλλο, σταγόνα αίματος σε μαύρο. Μην το προσεγγίσεις επιφανειακά, Σκοτεινό και μοντέρνο, μεγαλειώδες και ταπεινό, το "Oresteia" δεν λέει να βγει από την playlist κι έχω βρει τον δίσκο της χρονιάς από τον Ιανουάριο.
0 coment�rios: