Η τόλμη τους να ξεφεύγουν από τον rock ήχο και να παίζουν με την ηλεκτρονική ή με πιο αφηρημένους ήχους έχει δύο αναγνώσεις. Από την μια υπάρχουν αυτοί που τους αποθεώνουν και προσπαθούν να βρουν κρυφά νοήματα στην μουσική τους και εκείνοι που τους κατηγορούν ως υπερεκτιμημένους.
Σίγουρα το "Ok Computer" καθόρισε κατά πολύ το πως πορεύτηκαν δεκάδες συγκροτήματα, αφού ήταν ένα φρέσκο και καινοτόμο εγχείρημα. Επίσης η στάση του group στην εποχή της πληροφορίας είναι έξυπνη, καθώς παραμένουν mainstream αλλά και απρόσιτοι. Δεν θα σας κουράσω με άλλα εισαγωγικά, αφού εδώ έχει σημασία μόνο το ότι το "A Moon Shaped Pool" κέρδισε και κάποιον που δεν έχει σε ιδιαίτερη εκτίμηση την μπάντα.
Ένας δίσκος δύσκολος, μελαγχολικός, αινιγματικός και τριπαριστός, ένας δίσκος που αντιπροσωπεύει το μοντέρνο prog rock, χωρίς να είναι τίποτα από τα δύο ξεκάθαρα. Το πιο δυναμικό τραγούδι του δίσκου είναι σαφώς το εναρκτήριο "Burn the Witch", με σχεδόν soundtrack-ικό ύφος, όπως έχουν και αρκετά ακόμα κομμάτια. Τα έγχορδα στο background δίνουν το κάτι παραπάνω. Ξεχώρισα επίσης το ονειροπόλο "Daydreaming" και το κλειστοφοβικό "Ful Stop", τα "Identikit" και "Desert Island Disk". Όλα σε ήρεμους ρυθμούς, αλλά το καθένα με την δική του ταυτότητα.
Οι Radiohead έγιναν ακόμα πιο μινιμαλιστικοί, με στοιχεία που φαίνεται ότι έχουν επηρεάσει ακόμα και τον μεγάλο Steven Wilson, τα οποία υπήρχαν και στις προηγούμενες δουλειές τους, αλλά εδώ είναι απογυμνωμένα και ξεκάθαρα. Δεν μπορεί να τον ακούσει κανείς αποσπασματικά, αφού λειτουργεί καλύτερα ως σύνολο. Kraut rock, αιθέρια πλήκτρα και ατμόσφαιρα είναι τα κύρια συστατικά κατασκευής.
Είναι η πρώτη φορά που οι Radiohead μένουν σε γνώριμα νερά, αλλά για κάποιον λόγο, τα ηχοτοπία στο "A Moon Shaped Pool" είναι πιο γοητευτικά. Δίσκος εσωστρεφής, για προσωπικές ακροάσεις, που σε αποζημιώνει αν του δώσεις προσοχή.
0 coment�rios: