Το "L' Enfant Sauvage" διαδεχόταν το "The Way of All Flesh" και όχι μόνο το ξεπέρασε, αλλά αποδείχτηκε ένα από τα σημαντικότερα έργα τεχνικού death metal (και όχι μόνο) της δεκαετίας. Έχοντας αυτό κατά νου, αντιλαμβάνεται κανείς την σημασία της κυκλοφορίας του "Magma".
Ο τίτλος του δίσκου είναι απόλυτα ταιριαστός. Σαν λάβα ξεχύνεται αργά με το "The Shooting Star", για να μας παρασύρει η ορμή του "Silvera", ίσως του πιο πιασάρικου τραγουδιού που έχουν γράψει ως τώρα. Οι συνθέσεις είναι κυρίως mid tempo, αλλά μια ένταση υποβόσκει στα χαρακτηριστικά γυρίσματα στις κιθάρες και στην industrial-ιζέ ατμόσφαιρα. Φυσικά τα καταιγιστικά riffs κληρονομιά της σχολής Meshuggah είναι παρόντα και εντυπωσιάζουν με την δύναμή τους. Τα φωνητικά του Duplantier είναι καλύτερα από ποτέ, ενώ δοκιμάζει περισότερα καθαρά, δίνοντας μεγαλύτερη δραματικότητα στην έντονη ηχητική προσέγγισή τους.
Τα "The Cell" και "Stranded" συνεχίζουν να εντυπωσιάζουν για την συνθετική ρέντα των Γάλλων, όντας επίσης από τα καλύτερα που έχουν γράψει. Το διάλειμμα με το instrumental "Yellow Stone" έρχεται σε κομβική στιγμή, αφού ακολουθούν το ομώνυμο και το σχεδόν Killing Joke meets Fear Factory "Pray", που το διαπερνά μια υπόγεια επιθετικότητα. Οι συνθέσεις είναι όλες μια και μια, με τα "Only Pain" και "Low Lands" να δείχνουν δύο πλευρές του συγκροτήματος. Το κλείσιμο έρχεται με το ακουστικό "Liberation", όπου τα όργανα δίνουν μια tribal και απόλυτα ταιριαστή νότα.
Πέρα από την ικανότητά τους να γράφουν metal ύμνους με αισθητική, οι Gojira έχουν βελτιωθεί -ναι κι άλλο- στην τεχνική και την εκτελεστική ικανότητα, δίνοντας ακόμα περισσότερη σημασία στις λεπτομέρειες. Οι κιθάρες βγάζουν...μάγμα και το rhythm section είναι στιβαρό σαν βουνό. Στιχουργικά, τοποθετούνται και πάλι σε σύγχρονα προβλήματα της κοινωνίας και του κόσμου που ζούμε, δείχοντας ότι είναι σκεπτόμενοι μουσικοί που απευθύνονται σε σκεπτόμενους ακροατές.
Οι Gojira μετατόπισαν λίγο τον ήχο τους, όχι για να γίνουν περισσότερο αρεστοί, αλλά καθαρά από καλλιτεχνική ανάγκη. Χαρακτηριστικό γνώρισμα των μεγάλων συγκροτημάτων είναι να πηγαίνουν μπροστά, χωρίς να μεταλλάσσονται κι αυτό οι Gojira το κατάφεραν στον απόλυτο βαθμό. Υποψήφιος δίσκος της χρονιάς, ένα metal έργο που μιλάει για το σήμερα και μπορεί να μεγαλώσει το ακροατήριο στο οποίο απευθύνονται.
0 coment�rios: