Χωρίς να βιάζονται να βγάζουν δίσκους όπως επιτάσσει το marketing, δημιουργούν προσεγμένα έργα κι ένα ακόμα είναι το "The Fall of Hearts". Η διάθεση για πειραματισμό είναι έκδηλη, ενώ ο εναγκαλισμός με το progressive πιο έντονος από ποτέ. Είμαι σίγουρος πως όσοι τους γνώρισαν από το "Viva Emptiness" κι έπειτα, θα έχουν διαπιστώσει πως με κάθε δίσκο πάνε τον ήχο τους ένα βήμα παρακάτω.
Δεν ξέρω αν τα κολλητιλίκια με τους Opeth, τους επηρέασαν, αλλά νομίζω πως πλέον οι Katatonia είναι μια σύγχρονη progressive μπάντα, με αρκετά σκοτεινά στοιχεία. Τα metal χαρακτηριστικά τους έχουν τιθασευτεί, δίνοντας χώρο για περισσότερες ακουστικές κιθάρες και διακριτικά ηλεκτρονικά μέρη. Μπορεί τα χαρακτηριστικά τους leads να μην βρίσκοται στην ποσότητα που έχουμε συνηθίσει, αλλά οι συναισθηματικές μελωδίες και τα υπέροχα φωνητικά του Renske είναι παρόντα.
Παρόλες τις αλλαγές στο line-up τους, οι Katatonia προχωράνε απτόητοι και μας προσφέρουν μαγικές στιγμές, όπως τα "Serein", "Old Heart Falls", "Last Song Before the Fade" και "Passer". Δεν υπάρχει κάποιο τραγούδι που να υστερεί ξεκάθαρα, ενώ πολλές φορές μουσικά θέματα θα ταίριαζαν στο "Dead End Kings" ή το "Viva Emptiness", ωστόσο ο ήχος είναι διαφορετικός. Οι Katatonia τολμάνε να εξερευνήσουν τα όρια της μουσικής τους και δεν ακολουθούν την πεπατημένη.
Καταλαβαίνω αν σε κάποιους ξενίσει η μερική αλλαγή, βλέπετε τα μαυρτόψυχα leads απουσιάζουν, όπως και η απόγνωση που έβγαζαν, αλλά το "The Fall of Hearts" είναι ένα νέο κεφάλαιο για την μπάντα, ίσως αποτελέσει κομβική κυκλοφορία για την εξέλιξή τους. Θέλει ακροάσεις για να το χωνέψεις και και να να διαβείς τα ομιχλώδη τοπία τους. Και όπως πάντα το συναίσθημα ξεχειλίζει.
0 coment�rios: