Στο φινάλε, το ζητούμενο είναι να ακούμε ωραία τραγούδια. Και ενώ σχήματα σαν τους Graveyard απολαμβάνουν δικαίως την αναγνώριση του κόσμου, οι Rival Sons είναι από αυτούς που δεν θα θεωρηθούν "μεγάλοι", ενώ κυκλοφορούν μεγάλους δίσκους!
Το προηγούμενό τους, "Great Western Valkyrie" ήταν ένα έργο που θα πρέπει να θεωρείται κλασικό, ανεξαιρέτως προτιμήσεων. Το "Hollow Bones" ακολουθεί την ίδια φιλοσοφία, με ωραίες συνθέσεις, κιθάρες που σε ταξιδεύουν σε εποχές Led Zeppelin και δυναμικές ερμηνείες. Χωρίς όμως την αίσθηση ότι ακούς μια ρέπλικα πραγμάτων που όλο και κάπου έχουν ξαναπαιχτεί.
Το χορταστικό παίξιμο των Rival Sons έχει εμπλουτιστεί με πλήκτρα και διακριτικά έγχορδα, διατηρώντας τις blues ρίζες του ήχου. Η απλότητα είναι βασικό στοιχείο του rock n roll, μα σε καμία περίπτωση δεν είναι απλοικό στο "Hollow Bones". Για τους μερακλήδες, οι funk επιρροές και οι αλα soul χορωδίες απλά είναι το κερασάκι στην τούρτα.
Δεν ξέρω αν το "Hollow Bones" τύχει της αναγνώρισης και της προσοχής που του αναλογεί, ωστόσο πρόκειται για ένα αρχοντικό άλμπουμ, που συνδυάζει τις ραδιοφωνικές στιγμές με το πάθος του περιθωριακού rocker. Από τις φετινές ομορφιές, αν και το "Great Western Valkyrie", θα συνεχίσω να το έχω λίγο ψηλότερα.
0 coment�rios: