Αγαπημένο group οι Deftones, από τις μπάντες που ξεπήδησαν από το nu metal, αλλά ποτέ δεν ήθελαν να ταυτιστούν με αυτό, κινούμενοι περισσότερο σε alternative μονοπάτια. Σταθερά ποιοτικοί και συνεπείς με την ηχητική τους ταυτότητα, εξερευνούν πάντα τα όριά τους και δεν έχουν απογοητεύσει ακόμα.
Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ούτε με το "Ohms", με τους Αμερικανούς να βγάζουν τον ιδανικό συνδυασμό ατμοσφαιρικών ηχοτοπίων όπως συνέβαινε στο "Gore", με τις πιο heavy στιγμές των πρόσφατων διαμαντιών τους. Τα "Genesis"και "Ceremony" ξεκινούν με δύναμη στρώνοντας το έδαφος. Με τα "Error" και "The Spell of Mathematics" να θυμίζουν το πρόσφατο παρελθόν και το "Pompeji" να είναι από τα πιο ωραία τραγούδια που έχουν γράψει, το "Ohms" συναγωνίζεται το "Diamond Eyes", έναν από τους καλύτερους δίσκους της προηγούμενης δεκαετίας (για τον γράφοντα φυσικά).
Οι ωραίες ιδέες και η έξυπνη σύνθεση, βρίσκουν ένα περισσότερο metal-ικό, βρώμικο ήχο. Τα riffs εξαιρετικά, βαριά, κοφτά, ουσιαστικά και λιτά. Η φωνή του Moreno να σε ανατριχιάζει, σαν να βρισκόμαστε στα '00s. Άλλη κομματάρα, το "The Link is Dead", ενώ τις κιθάρες του "Radiant City" με το rhythm section να κουμπώνει τέλεια θα τις ζήλευαν πολλοί. Το "Ohms" ρίχνει μια κλεφτή, αλλά όχι νοσταλγική ματιά στο παρελθόν, όντας ωστόσο πιο εσωτερικό. Πρώτη φορά χρησιμοποιούν λέει εννιάχορδη κιθάρα, χωρίς να επιδιώκουν να ακουστούν με το ζόρι heavy. Απλά είναι.
Η σταθερότητα των Deftones αποδεικνύει για ακόμα μια φορά γιατί είναι από τα πιο επιδραστικά groups και ότι κι αν συμβεί στο μέλλον θα θεωρούνται από τους κλασικούς της γενιάς τους. Είναι η πρώτη φορά που δεν πειραματίζονται ανοιχτά, αλλά δεν μπορείς να πεις ότι παίζουν εκ του ασφαλούς. Στο 9ο album τους, η οργή και η πίκρα μεταφέρονται με ένταση, τέτοια που ταιριάζει απόλυτα με την φετινή ιδιαίτερη χρονιά. Στο μέλλον πιθανόν να μπαίνει στην λίστα με τα κορυφαία της δισκογραφίας τους.
0 coment�rios: