Δεύτερο φετινό χτύπημα από την Βρετανία, από τους Idles, ένα από τα πιο hot και επίκαιρα groups εκεί έξω. Το τρίτο χτύπημα είναι συνήθως το πιο κομβικό, αλλά εδώ δεν έχουμε την επίδραση που προκάλεσε το "Joy As an Act of Resistence".
Με λίγα λόγια, δεν μας πιάνουν στον ύπνο, αλλά είμαστε υποψιασμένοι για το τι μπορούν να κάνουν. Το "Ultra Mono" είναι πιο οργισμένο και επιθετικό, μπαίνοντας με κεκτημένη ταχύτητα με το σαρωτικό "War" και δεν αφήνει το γκάζι. Η απλότητα που βασίζεται στις κιθάρες και η ένταση που μόνο το rock μπορεί να προκαλεί, βρίσκεται διάχυτη παντού. Ναι, οι Idles δεν μας δίνουν κάτι που δεν έχουμε ακούσει ξανά, αλλά το κάνουν στο σωστό timing. Και το κάνουν με πάθος, άσχετα που πολλοί που θα ασχοληθούν μαζί τους θα το κάνουν από μόδα. Η ουσία είναι ότι το group έχει να πει πράγματα, μουσικά και στιχουργικά.
Η ενασχόληση με ζητήματα που ταλανίζουν τον δυτικό πολιτισμό, όπως ο ρατσισμός, η αποξένωση, ο σεξισμός, οι κοινωνικές ανισότητες και η οικονομική κρίση, δίνονται εύστοχα μέσα από τους στίχους. Και τα riffs τους δεν χαρίζονται, άσχετα που αν τους δεις ως φιγούρες, πιστεύεις πως είναι χιουμορίστες. Τα "Grounds", "Kill Them With Kindness", "Reigns" και "Ne Touche Pas Moi", σε κάνουν να θες να ξεσηκωθείς και να αφήσεις τον φόβο στην άκρη.
Το "Ultra Mono" θα μπει σε σύγκριση με τον προκάτοχό του και λογικά θα χάσει σε σημεία, αλλά αυτό δεν μειώνει την σημασία του. Είναι φρέσκο, γεμάτο ενέργεια, σαρκασμό και έναν αισιόδοξο ρομαντισμό. Το punk γεννήθηκε λόγω κοινωνικών συνθηκών και για τους ίδιους πάλι λόγους αναβιώνει. Οι Idles είναι από τις μπάντες που έχει ανάγκη το mainstream rock, η κιθαριστική μουσική του σήμερα. Το 2020 αποτυπωμένο σε ένα album.
0 coment�rios: