Το "Outer Isolation" ήταν ένα απίστευτο χτύπημα στον κομφορμισμό του thrash metal, που έμοιαζε βαλτωμένο, πέρα από την αναβίωση του '80s ήχου, από μια στρατιά συγκροτημάτων. Οι Vektor από το πουθενά ανέλαβαν να παίξουν έναν ρόλο που ο ακραίος ήχος τον είχε ανάγκη.
Με τις προσδοκίες στα άστρα, εξαπολύουν το "Terminal Redux", ξεπερνώντας το εαυτό τους. Τεχνικό thrash, όπως το πρωτοέπαιξαν (για να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους) οι Coroner και οι Voivod, αλλά με ορμή και λύσσα, σαν κάτι που παίζεται για πρώτη φορά.
Βέβαια, η sci-fi θεματολογία παραμένει, ενώ το συγκρότημα φαίνεται να προοδεύει συνθετικά και εκτελεστικά. Ακόμα και η "βουτιά" στον prog ήχο γίνεται με οξυδέρκεια και χωρίς φανφάρες. Κάθε τραγούδι είναι μεγάλο σε διάρκεια, αλλά συμβαίνουν τόσα πολλά που ο ακροατής δεν προλαβαίνει να καταλάβει τι τον χτύπησε. Το ένα riff διαδέχεται το άλλο, αλλαγές ρυθμών και διαθέσεων που απαιτούν την προσοχή σου, αλλά όσο τεχνικό κι αν είναι, δεν ξεχνά πως είναι πρώτα απ' όλα metal.
Τα φωνητικά είναι περισσότερο ένρινα και μαυρομεταλλικά, κάτι που ίσως ξενίσει ορισμένους. Όμως έχεις συνθέσεις σαν το σαρωτικό "Charging the Void", το "LCD" αλλά και τα πιο πειραματικά "Collapse" και "Recharging the Void", όπου ακούμε από γυναικεία φωνητικά, μέχρι ακουστικές κιθάρες και ψυχεδελικά μέρη, αλλά και πιο "καθαρά" φωνητικά από τον DiSanto. Ακραίο progressive λέγεται αυτό κύριοι.
Δεν ξέρω αν οι Vektor θα μνημονεύονται στο μέλλον, εξάλλου η διάρκεια μέσα στον χρόνο θα το κρίνει, ωστόσο το "Terminal Redux" δικαίως έχει προκαλέσει ένα σχετικό σούσουρο γύρω από το όνομά τους. Metal αισθητική που ταιριάζει στο σήμερα, κλείνοντας το μάτι στο παρελθόν κι έχοντας το βλέμμα στο μέλλον.
Με τις προσδοκίες στα άστρα, εξαπολύουν το "Terminal Redux", ξεπερνώντας το εαυτό τους. Τεχνικό thrash, όπως το πρωτοέπαιξαν (για να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους) οι Coroner και οι Voivod, αλλά με ορμή και λύσσα, σαν κάτι που παίζεται για πρώτη φορά.
Βέβαια, η sci-fi θεματολογία παραμένει, ενώ το συγκρότημα φαίνεται να προοδεύει συνθετικά και εκτελεστικά. Ακόμα και η "βουτιά" στον prog ήχο γίνεται με οξυδέρκεια και χωρίς φανφάρες. Κάθε τραγούδι είναι μεγάλο σε διάρκεια, αλλά συμβαίνουν τόσα πολλά που ο ακροατής δεν προλαβαίνει να καταλάβει τι τον χτύπησε. Το ένα riff διαδέχεται το άλλο, αλλαγές ρυθμών και διαθέσεων που απαιτούν την προσοχή σου, αλλά όσο τεχνικό κι αν είναι, δεν ξεχνά πως είναι πρώτα απ' όλα metal.
Τα φωνητικά είναι περισσότερο ένρινα και μαυρομεταλλικά, κάτι που ίσως ξενίσει ορισμένους. Όμως έχεις συνθέσεις σαν το σαρωτικό "Charging the Void", το "LCD" αλλά και τα πιο πειραματικά "Collapse" και "Recharging the Void", όπου ακούμε από γυναικεία φωνητικά, μέχρι ακουστικές κιθάρες και ψυχεδελικά μέρη, αλλά και πιο "καθαρά" φωνητικά από τον DiSanto. Ακραίο progressive λέγεται αυτό κύριοι.
Δεν ξέρω αν οι Vektor θα μνημονεύονται στο μέλλον, εξάλλου η διάρκεια μέσα στον χρόνο θα το κρίνει, ωστόσο το "Terminal Redux" δικαίως έχει προκαλέσει ένα σχετικό σούσουρο γύρω από το όνομά τους. Metal αισθητική που ταιριάζει στο σήμερα, κλείνοντας το μάτι στο παρελθόν κι έχοντας το βλέμμα στο μέλλον.
0 coment�rios: