Ο Rob Zombie είναι ένας ολοκληρωμένος καλλιτέχνης, μια περσόνα αντισυμβατική και ολίγον τι αλλόκοτη, που καταπιάνεται με μουσική, ταινίες, σχέδιο, παραγωγή και οτιδήποτε άλλο μπορεί. Οι μέρες των "Hellbilly Deluxe" και "The Sinister Urge" πέρασαν ανεπιστρεπτί, αλλά ο Zombie έχει ακόμα όρεξη.
Το προηγούμενο μόλις άλμπουμ του, έδειξε πως έχει πάρει τα πάνω του και οι δηλώσεις πως το "The Electric Warlock..." θα είναι το πιο heavy και παράξενο, προδιέθεταν θετικά. Καταρχάς, από τα 12 κομμάτια, μόλις το ένα (!) ξεπερνάει τα 3 λεπτά και φτάνει στα 5:30. Τα υπόλοιπα είναι αρκετά σύντομα, με τα 2:58 να είναι ο μεγαλύτερος χρόνος διάρκειας.
Τα τραγούδια έχουν samples, ακουστικές κιθάρες, επιμεταλλωμένα riffs και την γνωστή horror αισθητική του Zombie. Πιασάρικες στιγμές, ρυθμικά μέρη και ηλεκτρονικές πινελιές συμπληρώνουν το παζλ που μας είναι γνώριμο. Κάποιοι θα πουν ότι η μανιέρα αυτού του ήχου είναι πια συνηθισμένη και δεν έχει εξελιχθεί από τον ίδιο τον δημιουργό της. Άλλοι πάλι θα ικανοποιηθούν από την διασκεδαστική ομολογουμένως μουσική που περιέχεται στον 6ο δίσκο.
Αν το ζητούμενο είναι τα hit-άκια, μην περιμένετε "Dragula" ή "Superbeast". Ωστόσο τα "The Life and Times of a Teenage Rock God", "Well, Everybody's Fucking in a Ufo" και "In the Age of Consecrated Vampire We Are All Get High" είναι κολλητικά, ενώ το "Wurdalak" με το οποίο κλείνει ο δίσκος είναι το καλύτερο. Αργός ρυθμός κι ένα στοιχειωτικό πιάνο, του οποίου οι νότες οδηγούν και στο πέσιμο της αυλαίας.
Τελικά το "The Electric Warlock..." είναι ένα soundtrack-ικό άλμπουμ, το οποίο όμως μοιάζει ανολοκλήρωτο, αν και θα ικανοποιήσει τους fans του Rob Zombie. Έχει ιδιαίτερο στυλ, στερείται όμως στο σύνολό του την ποιότητα που αναμένεις. Διασκεδαστικό μεν, προβλέψιμο δε, με ορισμένα μέρη να μοιάζουν συρραφές ιδεων.
Το προηγούμενο μόλις άλμπουμ του, έδειξε πως έχει πάρει τα πάνω του και οι δηλώσεις πως το "The Electric Warlock..." θα είναι το πιο heavy και παράξενο, προδιέθεταν θετικά. Καταρχάς, από τα 12 κομμάτια, μόλις το ένα (!) ξεπερνάει τα 3 λεπτά και φτάνει στα 5:30. Τα υπόλοιπα είναι αρκετά σύντομα, με τα 2:58 να είναι ο μεγαλύτερος χρόνος διάρκειας.
Τα τραγούδια έχουν samples, ακουστικές κιθάρες, επιμεταλλωμένα riffs και την γνωστή horror αισθητική του Zombie. Πιασάρικες στιγμές, ρυθμικά μέρη και ηλεκτρονικές πινελιές συμπληρώνουν το παζλ που μας είναι γνώριμο. Κάποιοι θα πουν ότι η μανιέρα αυτού του ήχου είναι πια συνηθισμένη και δεν έχει εξελιχθεί από τον ίδιο τον δημιουργό της. Άλλοι πάλι θα ικανοποιηθούν από την διασκεδαστική ομολογουμένως μουσική που περιέχεται στον 6ο δίσκο.
Αν το ζητούμενο είναι τα hit-άκια, μην περιμένετε "Dragula" ή "Superbeast". Ωστόσο τα "The Life and Times of a Teenage Rock God", "Well, Everybody's Fucking in a Ufo" και "In the Age of Consecrated Vampire We Are All Get High" είναι κολλητικά, ενώ το "Wurdalak" με το οποίο κλείνει ο δίσκος είναι το καλύτερο. Αργός ρυθμός κι ένα στοιχειωτικό πιάνο, του οποίου οι νότες οδηγούν και στο πέσιμο της αυλαίας.
Τελικά το "The Electric Warlock..." είναι ένα soundtrack-ικό άλμπουμ, το οποίο όμως μοιάζει ανολοκλήρωτο, αν και θα ικανοποιήσει τους fans του Rob Zombie. Έχει ιδιαίτερο στυλ, στερείται όμως στο σύνολό του την ποιότητα που αναμένεις. Διασκεδαστικό μεν, προβλέψιμο δε, με ορισμένα μέρη να μοιάζουν συρραφές ιδεων.
0 coment�rios: