Ο ήχος παραμένει retro και σχεδόν κινηματογραφικός, αλλά έχει ρίζες στο rock n roll των '60s, αλλά και στο alternative του σήμερα (Arctic Monkeys γαρ). Οι ενορχηστρώσεις στο background θυμίζουν τα soundtrack των spaghetti western και οι μελωδίες αν και pop, έχουν μελοδραματικό\λυρικό χαρακτήρα.
Αν στο "The Age of Understatement" οι δυο μουσικοί είχαν μια πιο επική διάθεση, εδώ μοιάζουν σαν τους ήρωες που κατευθύνονται στο ηλιοβασίλεμα. Οι ρυθμοί έχουν πέσει, με τα ορχηστρικά μέρη να καταλαμβάνουν όπως και στο ντεμπούτο τους, την μερίδα του λέοντος, με τις κιθάρες να αναμένουν για κάποιο ξέσπασμα. Αν και ο ήχος είναι απολύτως retro, ωστόσο έχει φρεσκάδα και δεν ακούγεται νοσταλγικός.
Τραγούδια που ξεχωρίζουν τα "Aviation", "Dracula Teeth", το πιο punk-ικο "Bad Habits" και το "She Does the Woods", που θα ταίριαζε σε ταινία του James Bond. Οι καλές στιγμές είναι αρκετές, με ιδέες που μοιάζουν με αυτές του ντεμπούτου τους, αλλά υπάρχουν και μερικές πιο χλιαρές. Σαφώς το να επαναλάμβαναν ένα "The Age of Understatement" δεν θα είχε κανένα νόημα, όμως το "Everything...." είναι ένα κλικ πιο κάτω από τον προκάτοχό του.
Αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρόκειται για ένα αξιόλογο και απολαυστικό άλμπουμ, που έχει την δυνατότητα να σε ταξιδεύει νοερά. Ιδανικό για τις μελαγχολικές Κυριακές και για τις καλοκαιρινές βόλτες στην θάλασσα. Ο δεύτερος δίσκος των L.S.P. είναι όλα αυτά που περίμενες τελικά, σε μια φόρμα που ακόμα δεν έχει κορεστεί, αλλά προσφέρει καλά τραγούδια.
0 coment�rios: