Πριν από 7 περίπου χρόνια, οι Poem κυκλοφορούσαν το "The Great Secret Show" και έκαναν θετική εντύπωση, δημιουργώντας προσδοκίες για ένα ακόμα συγκρότημα ικανό να πρωταγωνιστήσει από την ελληνική σκηνή.
Μετά από τόσα χρόνια αναμονής, κανείς δεν ήξερε πότε και τι να περιμένει από τους Poem, οι οποίοι όπως φαίνεται αξιοποίησαν ιδανικά τον χρόνο, ώστε να δημιουργήσουν έναν δίσκο ακόμα καλύτερο από το ντεμπούτο τους.
Το "Passive Observer" ανοίγει πολύ δυναμικά και αμέσως γίνονται ξεκάθαρες οι προθέσεις της μπάντας. Οι Poem ακούγονται πολύ πιο συνειδητοποιημένοι, περισσότερο heavy και με την progressive τάση τους παρούσα. Οι Tool, οι Machine Head, Opeth ακόμα και οι Alice In Chains είναι οι κύριες επιρροές τους, ωστόσο δεν είναι απλά αναφορές, καθώς οι Poem έχουν δική τους προσωπικότητα και ήχο που ξεχωρίζει. Επίσης, οι ερμηνείες του τραγουδιστή τους Γιώργου Προκοπίου είναι εξαιρετικές, δίνοντας δυναμική και συναίσθημα όπου απαιτείται.
Όλα τα τραγούδια είναι ένα κι ένα, με το "Fragments" που ακολουθεί και το "The End Justifies the Means" να είναι από αυτά που θες να τα σπάσεις στις συναυλίες, με τα φοβερά τους riffs και τις κολλητικές φωνητικές γραμμές. Προσωπική αδυναμία το "Weakness" που κολλάει χάρη στην ψαρωτική του εισαγωγή, τις υπέροχες εναλλαγές και το συναίσθημα που βγάζει. Γενικότερα, οι συνθέσεις είναι υψηλού επιπέδου, τεχνικές αλλά χωρίς αχρείαστες επιδείξεις, με στιβαρό rhythm section και ωραία solos και leads. Είναι progressive στην προσέγγισή τους, αλλά προσανατολισμένες στο να ακούγονται ως πιασάρικα τραγούδια.
Το "Skein Syndrome" είναι πιο παθιασμένο και ώριμο, με ακόμα καλύτερα δουλεμένες τις λεπτομέρειες, δηλαδή μελωδίες, refrains, παραγωγή, αλλά και μπόλιασμα επιρροών. Πραγματικά, οι Poem έκαναν πάρα πολύ καλή δουλειά, προσφέροντας δίσκο με ψυχή, ωραίες ιδέες, χαρακτήρα και αρκετά επίπεδα, που ο ανοιχτόμυαλος ακροατής θα απολαύσει και με το παραπάνω.
0 coment�rios: