Αν σας είχε ανοίξει ένα καινούριο κόσμο το ντεμπούτο των Korn και το "Iowa" των Slipknot ήταν το τελευταίο άλμπουμ που σας σόκαρε, τότε μπορείτε να βάλετε δίπλα τους και το "La Petite Mort...". Δεν έχει σχέση ηχητικά με κανένα από τα δύο προαναφερθέντα, αν και διατηρεί κάποια σκόρπια στοιχεία. Ωστόσο έχει έναν δικό του δυνατό χαρακτήρα, που εντυπωσιάζει.
Σίγουρα οι πιουρίστες που δεν έχουν βαρεθεί να συζητούν για το "τι είναι metal", θα βγάλουν σπυριά κατα΄την ακρόαση του, αλλά οι υπόλοιποι σίγουρα θα βρουν νέο σημείο αναφοράς. Το "La Petite Mort..." είναι πιο σκοτεινό και βαρύ από την πλειοψηφία των κυκλοφοριών εκεί έξω. Ακροβατεί στο nu metal και το metalcore, με πολλά χαρακτηριστικά από άλλα είδη να δίνουν (σκούρα) χρώματα, όπως industrial, rap, jazz, blues και οτιδήποτε εξυπηρετεί τον soundtrack-ικό χαρακτήρα του δίσκου. Επίσης, υπάρχει ένας τραγουδιστής, που ενώ σε σημεία θυμίζει Corey Taylor, ξέρει να αφηγείται, να οργίζεται, να σε κάνει μέρος της σκέψης του. Ένας ακραίος Tom Waits, ή η αρσενική εκδοχή της Otep.
Λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά, όπως τα ορχηστρικά μέρη στο "Black Swan", η συμμετοχή του rapper Trick Trick στο "War Time", σαξόφωνο, γυναικείες φωνές, φτιάχνουν ένα puzzle που βασίζεται στην υπόγεια ένταση και την ατμόσφαιρα. To "La Petite Mort..." είναι ένας δίσκος που ξεχωρίζει και για μένα τουλάχιστον, ένας από τους καλύτερους της χρονιάς.
0 coment�rios: